Zawsze zaczynam od planów budynku. Kiedyś wydawały mi się skomplikowane, na szczęście teraz już takie nie są. Czasami zamiast planów dostaję rysunek z wymiarami, co jest dla mnie opcją minimum.

Co ciekawe muszę zbudować dużo większy kawałek domu od pomieszczenia które docelowo mam zwizualizować, bo zawsze gdzieś na jakimś ujęciu będzie widać dodatkowe pomieszczenia.

Jak tylko postawię ściany klient zaczyna wprowadzać swoje pomysły. Nic w tym dziwnego, w końcu po to się robi wizualizację żeby zobaczyć jak to będzie kiedyś wyglądać.

Pomysły są różne, ale zawsze staram się ich słuchać.

Wnętrze nieustannie się zmienia. Raz ściany mają być szare, potem kremowe, potem białe, a może z jakąś tapetą.

Na podłogę gres, a może deska, panele czy beton architektoniczny.

Tak powolutku od pomysłu do pomysłu wizja się zmienia aż do szczęśliwego końca.

Na sam koniec zostaje tylko oświetlenie i dopieszczanie szczegółów.

Polega to na tym że pomieszczenie się delikatnie psuje, żeby nie wyglądało zbyt idealnie. Gdzieś się zostawia niedopitą szklankę czy brudny talerz.

Często zdarza się jednak że klienci sobie nie życzą i wszystko trzeba zostawić tak jak było w idealnym porządku.